Job 8

1 پسبِلْدَد شُوحیدر جوابگفت:

2 «تا به كیاینچیزها را خواهیگفتو سخناندهانتبـاد شدیـد خواهد بـود؟

3 آیا خـدا داوریرا منحرفسازد؟ یا قادر مطلقانصافرا منحرفنماید؟

4 چونفرزندانتو بهاو گناهورزیدند، ایشانرا بهدستعصیانایشانتسلیمنمود.

5 اگر تو بهجدّ و جهد خدا را طلبمیكردیو نزد قادر مطلقتضرّعمینمودی،

6 اگر پاكو راستمیبودی، البتّهبرایتو بیدار میشد، و مسكنعدالتتو را برخوردار میساخت.

7 و اگر چهابتدایتصغیر میبود، عاقبتتو بسیار رفیعمیگردید.

8 زیرا كهاز قرنهایپیشینسؤالكن، و بهآنچهپدرانایشانتفحّصكردند توجّهنما،

9 چونكهما دیروزیهستیمو هیچنمیدانیم، و روزهایما سایهایبر رویزمیناست.

10 آیا ایشانتو را تعلیمندهند و با تو سخننرانند؟ و از دلخود كلماتبیروننیارند؟

11 آیا نی، بیخَلابمیروید، یا قَصَب، بیآبنمّو میكند؟

12 هنگامیكههنوز سبز استو بریدهنشده، پیشاز هر گیاهخشكمیشود؛

13 همچنیناستراهجمیعفراموشكنندگانخدا. و امید ریاكار ضایعمیشود،

14 كهامید او منقطعمیشود، و اعتمادشخانهعنكبوتاست.

15 بر خانهخود تكیهمیكند و نمیایستد؛ بهآنمتمسّكمیشود و لیكنقایمنمیماند.

16 پیشرویآفتاب، تر و تازهمیشود و شاخههایشدر باغشپهنمیگردد.

17 ریشههایشبر تودههایسنگدرهمبافتهمیشود، و بر سنگلاخنگاهمیكند.

18 اگر از جایخود كندهشود، او را انكار كرده، میگوید: تو را نمیبینم.

19 اینكخوشیطریقشهمیناستو دیگراناز خاكخواهند رویید.

20 همانا خدا مرد كاملرا حقیر نمیشمارد، و شریر را دستگیرینمینماید،

21 تا دهانتو را از خندهپر كند، و لبهایترا از آواز شادمانی.

22 خصمانتو بهخجالتملبّسخواهند شد، و خیمهشریراننابود خواهد گردید.»